Tytuł: Kilmeny ze starego sadu

Autor: Lucy Maund Montgomery

Wyd. Wydawnictwo Literackie

Ta książka trochę leżała w mojej biblioteczce. Kupiłam ją nad morzem w takim namiocie z książkami. Bardzo lubię książki Lucy Maund Montgomery. Ta opowiada o Kilmeny, dziewczynie ukrywanej przed światem z powodu swojego kalectwa, jakim jest niemowa. Pomimo tej dysfunkcji Kilmeny jest uzdolnioną skrzypaczką. Wygrywane przez nią melodie oddają jej emocje, to co chce przekazać słownie. Wiele uczniów szkół muzycznych nie potrafi dojść do tak ważnej perfekcji w muzyce jak Kilmeny.  

Eryk Marshall to nauczyciel, który przyjechał do Lindsay jako nowy nauczyciel. Myśląc, że zna już wszystkie osoby w małej wiosce w opuszczonym sadzie słyszy grę Kilmeny. Zagadkowa dziewczyna sprawia, że chłopak szybko się w niej zakochuje i potajemnie spotyka w sadzie.

W książce są cudowne opisy. Mnie szczególnie urzekł opis sadu:

Sady jak wiadomo, umierają stojąc i także ten sad, kiedyś pewnie piękny i zadbany, wciąż był urzekający, może także i dlatego, że przesyłowych był melancholią, jaka pojawiła się w tych wszystkich miejscach, gdzie kiedyś rozbrzemiawał śmiech i mocniej biły serca. 

Młody nauczyciel chce poślubić panią Gordon pomimo jej kalectwa. Jednak, chce też poszukać przyczynę jej wady, gdyż jak dowiaduje się rodzina nigdy nie była z piękną dziewczyną u lekarza. 

Powieść bardzo spokojna, w większości występują monologi i opisy.  Polecam fanom L. M. Montgomery i wszystkim szukającym chwili refleksji w powieściach.